مشاعره
چشم بيمار از اشعار امام خميني (ره)
من به خال لبت اي دوست گرفتار شدم چشم بيمـار تـو را ديـدم و بيمار شدم
فارغ از خود شدم و كوس اناالحق بزدم همچو منصور خريدار سر دار شدم
غم دلدار فكنده است به جانم، شررى كه به جان آمدم و شهره بازار شدم
درِ ميخانه گشاييد به رويم، شب و روز كه من از مسجد و از مدرسه، بيزار شدم
جامه زهد و ريا كَندم و بر تن كردم خرقه پير خراباتى و هشيار شدم
واعظ شهر كه از پند خود آزارم داد از دم رند مى آلوده مددكار شدم
بگذاريد كه از بتكده يادى بكنم من كه با دست بت ميكده بيدار شدم
جوابيه مقام معظم رهبري
تو كه خود خال لبي از چه گرفتار شدي تو طبيب همه اي از چه تو بيمار شدي
تو كه فارغ شده بودي ز همه كان و مكان دار منصور بريدي همه تن دار شدي
عشق معشوق و غم دوست بزد بر تو شرر اي كه در قول و عمل شهره بازار شدي
مسجد و مدرسه را روح و روان بخشيدي وه كه بر مسجديان نقطه پرگار شدي
خرقه پير خراباتي ما سيره توست امت از گفته در بار تو هشيار شدي
واعظ شهر همه عمر بزد لاف مني دم عيسي مسيح از تو پديدار شدي
يادي از ما بنما اي شده آسوده ز غم ببريدي ز همه خلق و به حق يار شدي
